Ses bozukluklarının çok yönlü ve çok boyutlu yaklaşımların kullanılarak tanı ve tedavinin gerçekleştirilmesi Klinik Vokoloji olarak nitelendirilebilir.

Klinik vokoloji, bir tıp dalı olan foniyatrinin ses bozuklukları ile ilgili bölümü olarak ta değerlendirilebilir. Klinik vokolojide anamnez ve fizik muayeneye ek olarak temel vokoloji bilimleri tarafından yapılan araştırma ve geliştirme çalışmaları sonucunda ortaya çıkan sinyal işleme yöntemleri kullanılarak tanısal araştırmalar gerçekleştirilir. Tedavide temel yöntem motor öğrenme prensiplerinin yoğun olarak kullanıldığı ses terapisidir. Fonocerrahi prensipleri, vokolojik yaklaşımla şekillenmiştir. Anatominin dördüncü boyutu olan hareketi, başka bir deyişle fonksiyonu korumak ve geliştirmek esas amaçtır. Anatomik yapının yeniden şekillendirilmesi için uygulanan cerrahi yöntemler, temelde ses kalitesini iyileştirmeye yöneliktir. Bu yönüyle fonocerrahi prensipleri, özellikle onkolojik larengolojideki prensiplerden daha farklı algılanır.

• Fizyopatolojik araştırmalar
  • Larengoloji ile ilişkilendirilen anatomi, fizyoloji, patoloji, nöroloji, psikiyatri..
• Tanı
  • Vokolojik anamnez
  • Fizik muayene (palpasyon, inspeksiyon, oskültasyon)
  • Vokometri (insan sesini ölçme ve değerlendirme)
    • Görüntü işleme
    • Ses işleme
    • Elektrofizyolojik incelemeler
  • Algısal yöntemler

• Tedavi
  • Ses terapisi
    • Tıbbi tedavi yaklaşımı
    • Motor öğrenme prensipleri
    • Teknik süreçler(pedagojik süreçlerin hastalara adaptasyonu)
      • Endirekt ses terapi yöntemleri (vokal ergonomi)
      • Direkt ses terapi yöntemleri
  • Fonocerrahi (fotocerrahi değil!)
    • Dinamik organ rekonstrüksiyonu
  • Medikal tedavi (larengoloji)
    • Sesi etkileyen nörolojik süreçler
    • Enflamatuar süreçler (enfeksiyöz, kimyasal, mekanik, alerjik)